Σάββατο του Λαζάρου
Σήμερα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Λαζάρου. Κάποτε ο Λάζαρος, αγαπημένος φίλος του Ιησού, ο οποίος έμενε στη Βηθανία, αρρώστησε βαριά και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία, έστειλαν μήνυμα στον Ιησού να έρθει να τον βοηθήσει. Εκείνος βέβαια γνώριζε από πριν ότι ο φίλος του είχε ήδη πεθάνει, πήγε όμως στο σπίτι του, τέσσερις μέρες μετά το θάνατό του. Μόλις ο Ιησούς είδε όλον τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί να κλαίει για τον άδικο και πρόωρο θάνατο του Λαζάρου, συγκινήθηκε πολύ και δάκρυσε. Ξεκίνησαν λοιπόν, όλοι μαζί για τον τάφο του Λαζάρου. Εκεί ο Ιησούς, αφού προσευχήθηκε στον Θεό-Πατέρα είπε: «Λάζαρε, δεύρο έξω!» δηλαδή «Λάζαρε, βγες έξω!». Ο Λάζαρος βγήκε έξω ολοζώντανος, τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς ζήτησε να τον λύσουν. Μετά από αυτό το θαύμα πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν, ενώ άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους για να τους περιγράψουν τι έγινε. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το τελευταίο θαύμα του Κυρίου κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη.
Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Ένα από αυτά είναι τα κάλαντα του Λαζάρου, που τα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν «το Λάζαρο», εισπράττοντας μετά ένα μικρό φιλοδώρημα, όπως χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους "λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή "λαζαράκια". "Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: "Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει..." Στα "λαζαράκια" έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρύφαλλα.
Λάζαρος, ο «αγέλαστος»
Άλλωστε η ελληνική Παράδοση θέλει τον φίλο του Xριστού να είναι σοκαρισμένος από αυτά που αντίκρισε στον Άδη (αυτό φαίνεται και στα κάλαντα του Λαζάρου) με αποτέλεσμα να γελάσει μόνο μια φορά μετά την ανάστασή του.
Κάποτε λέγεται πως ο «αγέλαστος» Λάζαρος είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει. Τότε χαμογέλασε λέγοντας «Βρε τον ταλαίπωρο. Για ειδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί. Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ένα χώμα κλέβει τ' άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;»