Συνάντηση με έναν Ιερέα

Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, χωρίζονται σε λαϊκούς, Ιερείς και Μοναχούς. Οι ιερείς μπορεί να είναι άγαμοι ή έγγαμοι. Οι άγαμοι ονομάζονται "ιερομόναχοι", δηλαδή ιερείς και μοναχοί ταυτόχρονα, ενώ οι έγγαμοι, ιερείς. Ο ιερέας, έχει οριστεί από τον ίδιο τον Χριστό, μέσω των Αγίων Αποστόλων και των διαδόχων τους, ποιμένας και προστάτης των πιστών, για τους οποίους είναι πατέρας, γι' αυτό και τον αποκαλούν "πάτερ". "Πάτερ" αποκαλούμε όλους τους ιερείς και τους μοναχούς, ενώ τις μοναχές "αδελφή".

Όταν συναντηθούμε με κάποιον ιερέα, εντός ή εκτός Εκκλησίας, τον χαιρετούμε εκκλησιαστικά, όχι κοσμικά. Κάνουμε μικρή μετάνοια (υπόκλιση), χωρίς να κάνουμε το σταυρό μας, λέγοντας "ευλόγησον Πάτερ" ή "την ευχή σας Πάτερ" (ή Δέσποτα, εάν είναι Επίσκοπος) ή "ευλογείτε" και του φιλούμε το χέρι. Ο ιερέας απαντά ευλογώντας μας: "ευλογία Κυρίου" ή "του Κυρίου" ή "ο Κύριος". Τα ίδια ακριβώς λέμε και στο τελείωμα της συνάντησής μας. Εάν μας φωνάξει κάποιος ιερέας για να μας πει κάτι, δεν λέμε "ορίστε, τι θέλετε" αλλά "ευλογείτε".

Πρέπει πάντα να φιλούμε το χέρι του ιερέα, όσο νέος και αν είναι, διότι όταν του φιλάμε το χέρι, προσκυνούμε την ιερωσύνη του, η οποία έχει φτάσει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους, μέχρι τον ίδιο. Φιλάμε δηλαδή όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι και σήμερα. 

Φιλάμε, τέλος και το χέρι των μοναχών και μοναζουσών, οι οποίοι δεν είναι ιερείς, όχι ασπαζόμενοι την ιερωσύνη τους αλλά το "αγγελικό σχήμα" τους. (Όταν γίνονται μοναχοί, αρνούνται τον κόσμο και προσπαθούν να μοιάσουν στους αγγέλους, με  την προσευχή και το διαρκή αγώνα τους. Αυτό είναι το "μοναχικό σχήμα").